مـن کـام خـود را بـا ولایت باز کردم
بـا نـام ایـشـان شعر خود آغاز کردم
نـام ولایــت نـام زیـبـای عـلـی بـود
از جـانـب حـق ایـن عبارت منجلی بود
من کنت مـولایی کـه فـرمـوده پـیمبر
بـایـد نوشـتـش روی دل با نـام حـیدر
عشق علی سرچشمه اش باشد همین دل
ایـن دل حکومت می کند بر عقـل کامل
عشـق عـلی عـشـق ولایـت نـام دارد
راهـی بـه جـز راهـش هزاران دام دارد
راه عـلـی راه هـدایـت باشد ای دوست
راهـش هـمان راه ولایت باشد ای دوست
حـالا بـیـا مـا بـگـذریـم از شاه راهش
تـا ایـنـکـه ره یـابیـم مـا در بارگاهش
خـط مـیـان راه ایـشـان خـط ایـمـان
هـر گز نمـیابد در این خط، راه ، شیـطان
از خـط ایـمان هـر کسی سالم گذر کرد
بـا شـاه مـردان با علی ایشان سفر کرد
آری سـفـر کـردن بـه هـمـراه ولایت
یـعنـی بـه سـوی نـور رفـتن با درایت
نوری که اندر دل سعادت دارد ای دوست
بـویی هـمانند شهـادت دارد ای دوست
یـاران شـهیدان با ولایـت عـهد کردند
بـا واو ایـشـان ، والـه ای پیوند کردند
لام ولایـت را لــب مـعـشـوق دیـدند
از لعل ایـن لب شـربت خود را چشیدند
آیـت گـرفـتـنـد از ولایـت تا بـگویند
مــسـت ولای نـائـب بـر حـق اویـنـد
آری ولایـت مـی دهـد بــوی شـهـادت
یـعـنـی هـدایـت می کند سوی سعادت
هر کس سعادت یافت از یاران مهدی ست
یـعنـی ولایـت عـاشق یـاران مهدیست
((مهدی ملاصادقی))
درباره این سایت